Opieka zdrowotna w Polsce nie należy do najlepszych i stanowi jeden z największych problemów w naszym kraju. Jest bardzo kosztowna, a w oczekiwaniu na specjalistę można stracić nie tylko dużo czasu, zdrowie, ale nawet i życie.

System opieki zdrowotnej w Polsce są to instytucje oraz osoby, które wchodzą w skład zespołu i zapewniają opiekę zdrowotną ludności. Opiera się on na modelu ubezpieczeniowym - każdemu ubezpieczonemu przysługuje prawo do ochrony zdrowia. Jest to niezależne od sytuacji materialnej. Zakres udzielanych świadczeń, a także warunki ich przyznawania określają odpowiednie ustawy:

• ustawa o zakładach opieki zdrowotnej,

• ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W polskim systemie opieki zdrowotnej istnieje tylko jedna organizacja odpowiedzialna za pokrywanie kosztów leczenia - jest nią Narodowy Fundusz Zdrowia. Został on powołany do życia 23.01.2003 roku. NFZ stanowi państwową jednostkę centralną dysponującą całością pieniędzy, odprowadzanych z dochodów Polaków w postaci obowiązkowej składki ubezpieczenia zdrowotnego (9% dochodów osobistych).

Organami nadzoru opieki zdrowotnej w Polsce są:

• Państwowa Inspekcja Farmaceutycza,

• Ministerstwo Zdrowia oraz konsultanci krajowi w poszczególnych specjalnościach medycznych,

• Państwowa Inspekcja Sanitarna „Sanepid”,

• wojewoda i  wojewódzkie centrum zdrowia publicznego.

Podstawowym ogniwem systemu opieki zdrowotnej jest lekarz (zazwyczaj specjalista medycyny rodzinnej). To on przede wszystkim udziela świadczeń zdrowotnych. Jego obowiązkiem jest prowadzenie profilaktyki zdrowotnej oraz leczenie zapisanych u niego pacjentów. Czasem w uzasadnionych wypadkach wydaje on skierowanie do poradni specjalistycznej (np. psychiatrycznej czy onkologicznej) lub do szpitala. Świadczenia zdrowotne uzyskuje się tylko za okazaniem dokumentu ubezpieczenia zdrowotnego.

Osoby uprawnione (np. innego państwa członkowskiego), przebywające czasowo na terytorium Polski mogą korzystać z podstawowej opieki zdrowotnej, leczenia szpitalnego lub stomatologicznego, ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, ratownictwa i transportu medycznego. Możliwe jest to za okazaniem Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ) lub certyfikatu zastępczego.

Placówkami świadczącymi usługi w zakresie opieki zdrowotnej są zakłady opieki zdrowotnej: publiczny - SPZOZ i niepubliczny - NZOZ. Te zespoły osób, środków majątkowych utworzonych i utrzymywanych w celu udzielania świadczeń zdrowotnych, a także promocji zdrowia mogą stanowić np. szpital, zakład rehabilitacji leczniczej, przychodnię, medyczne laboratorium diagnostyczne, pracownię protetyki stomatologicznej i ortodoncji bądź stację sanitarno-epidemiologiczną.