Opieka zdrowotna jest istotnym elementem każdego państwa. Najważniejsze jest odpowiednie dostosowanie sposobu finansowania systemu ochrony zdrowia, który to wiąże się bezpośrednio ze stosowanym w danym państwie modelem systemu zdrowotnego.

Zdrowie jest niemożliwą do zastąpienia, ważną wartością dla każdego człowieka. Utrata zdrowia niesie za sobą poważne konsekwencje finansowe zarówno dla jednostki, jak i dla całego społeczeństwa oraz polityki zdrowotnej danego kraju.

Unia Europejska podejmuje się próby koordynacji wszystkich obszarów polityki związanych ze zdrowiem, a co za tym idzie poprawy zdrowia publicznego w Europie. System ten obejmuje publiczną opiekę zdrowotną, określoną przez odrębne przepisy w danym kraju. Polacy, jako obywatele kraju członkowskiego, mają prawo uzyskać na terenie UE, w Islandii, Norwegii, Liechtensteinie i Szwajcarii bezpłatną pomoc lekarską lub po obniżonych kosztach.

Dokumentem zapewniającym przebywającym na terenie Unii Europejskiej Polakom dostęp do instytucji ochrony zdrowia w sektorze publicznym (np. lekarza, szpitala, apteki lub ośrodka zdrowia) jest Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ). Wydawana jest ona bezpłatnie. Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego wystawia wojewódzki oddział NFZ Karta jest ważna 6 miesięcy. Leczenie za granicą będzie odbywać się wówczas na tych samych zasadach obowiązujących osoby ubezpieczone w danym państwie członkowskim. W przypadku potrzeby uzyskania pomocy medycznej w kraju Unii Europejskiej, w którym ochrona zdrowia jest płatna, otrzymamy niezwłocznie zwrot uiszczonej opłaty bądź też po powrocie do Polski. Karta nie zapewnia pokrycia kosztów leczenia w ośrodkach prywatnych lub wtedy, kiedy udajemy się w podróż w celu leczenia choroby, rany nabytej jeszcze przed wyjazdem. Należy pamiętać o zachowaniu wszystkich rachunków, recept i pokwitowań.

Trzeba pamiętać o tym, że Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego nie pokrywa kosztów transportu medycznego do Polski czy np. zakwaterowania w związku z chorobą lub wypadkiem. Wskazane jest zatem wykupienie dodatkowego ubezpieczenia (prywatnego), ażeby uniknąć obciążenia tymi opłatami.

Jeśli nie uda nam się uzyskać karty przed wyjazdem za granicę, należy skontaktować się z polskim NFZ, dzięki czemu będziemy mogli skorzystać z opieki zdrowotnej w UE. Wówczas prawdopodobne jest, iż będziemy musieli pokryć koszty leczenia. Po powrocie do kraju (czasem nawet jeszcze w trakcie pobytu za granicą) możliwe jest wystąpienie z wnioskiem o zwrot poniesionych wydatków. Takie refundacje wydaje wojewódzki oddział NFZ.